Ben kerbelada belalı toprakta doğan ama büyüyemeyen yetim bırakılmış bir çocuğum.Babam derdi ki bu topraklar öyle mübarektir ki
Allah şahadete bizleri bu toprakta kavuştursun.Baba neden mübarek diye sorduğum da yavrum derdi .Bu topraklarda Hz. Muhammed sav gözünün nuru canından bir parça olan imam Hüseyin şehit edildi. Onun kanını emen topraklardı Kerbela toprakları ve Zeynep ‘in esir edildiği Rukeyye’ nin işkence gördüğü toraklardır. Eğer bir beden feda edilecekse bu topraklara feda edilsin.Burada bedenler Rabbe kavuşmak için titredi burada zulme boyun eğilmedi.O yüzden yavrum hiçbir zaman zulme boyun eğme ,zulümden yana olma, zülüm yapma demişti şehit babam.Ağladığıma bakmayın akacak göz yaşlarım hepsi Allah yolundadır.Bunlar imam Hüseynin dedesine peygamberim Hz Muhammed Mustafa (s.a.v. )olan şikayetlerimdir.Vurdum duymaz Müslüman teyzelerime ,amcalarıma ,ablalarıma ,abilerıme olan sitemimin gözyaşlarıdır .Hiç kendilerine uğramayacaklarını mı sanıyorlardı ki zulme göz yumuyorlardı.Peki şimdi size soruyorum.Hanginiz ufak yaştayken gözlerinizin önünde babanızın başının bedeninden ayrıldığını gördü ,hanginiz annenizin çirkin iğrenç işkencelere maruz kaldığını gördünüz. Sizler çocuklarını gözlerini kapatırken ,benim gözlerim başıma dayana silahla ,acık kalıyordu. Eğer şaşkınsam sizin suskunluğunuza hala batıya özenişinize ve hala modanın esiri oluşunuza şaşırıyorum.Ben bu topraklarda ölü cem elbet bir gün ama şehit oldum diycem Allah yolunda. Peki sız ölduügünüzda ne diyeceksiniz?
